Vitalik Buterin zmienia swoje podejście do wczesnych projektów L2
- Według Vitalika Buterina, rozwiązania drugiego poziomu muszą przejść przez kilka etapów rozwoju na drodze do decentralizacji.
- Ekspert powiedział, że w przyszłym roku nie będzie wspominał o projektach L2, które nie osiągnęły “etapu 1”.
- Ponadto, wybierając projekty do analizy, ekspert nie będzie brał pod uwagę, kto dokładnie jest ich inwestorem.
Współzałożyciel projektu Ethereum, Vitalik Buterin, napisał, że w przyszłym roku nie będzie już publicznie wspominał o rozwiązaniach warstwy 2 (L2), które wciąż znajdują się na początkowym etapie rozwoju.
“Traktuję to poważnie. W przyszłości będę publicznie wspominał tylko o projektach, które osiągnęły co najmniej etap 1+ w rozmowach i blogach. Dopuszczam również niewielki okres karencji dla nowych i naprawdę interesujących projektów” – napisał Buterin.
Według eksperta, nie będzie on brał pod uwagę tego, kto dokładnie zainwestował w projekt. Wszystkie startupy, które nie osiągnęły pierwszego etapu, zostaną zignorowane – dodał.
Zgodnie z klasyfikacją zaproponowaną przez współzałożyciela Ethereum, wszystkie istniejące projekty L2 muszą pokonać kilka etapów na drodze do decentralizacji. Przejście do kolejnego etapu następuje po osiągnięciu określonego poziomu bezpieczeństwa, zastosowanych technologii i szeregu innych parametrów.
Zgodnie z określonymi kryteriami, aby przejść do pierwszego etapu, protokół L2 musi mieć skuteczny system ochrony przed oszustwami i sprawdzanie dowodu ważności.
Buterin dodał, że kilka zespołów pracujących nad technologią zero-disclosure proof-of-concept (ZK-rollups) już powiedziało, że są gotowe do przejścia do pierwszego etapu bliżej końca roku. Nie podał jednak nazw tych projektów.
Specjalista stwierdził również, że era wielopodpisowych rollupów dobiega końca, ustępując miejsca “erze kryptograficznego zaufania”.
W październiku 2023 r. współzałożyciel Ethereum opublikował artykuł, w którym zastanawia się nad klasyfikacją rozwiązań L2 i metodami łączenia ich z L1.
Vitalik Buterin nazwał takie projekty “pożywką” dla rozwoju dziedzictwa kulturowego.
